17 فروردین
با سلام
امروز شنبه 17 فروردین 98 ، آخرین ماه اولین سال ولادت طاهاست.
طاها رسما از امروز آخرین ماه زیر یکسالگی خود را می گذراند.
و اما طاها فرزند عزیزمان
تا کنون روز به روز پیشرفتهایی داشته که ذکر روزانه آنها مشهود نیست اما وقتی با یک هفته و یک ماه گذشته اش مقایسه می کنی متوجه می شویم که در این ماه چه فرقی داشته است.
طاها طی ماه گذشته یاد گرفته که بازیهایی با دیگران انجام دهد. بازی هایی که خود مایل به آنها باشد . اما بعضی وقتها آن بازی را با همه کس انجام نمی دهد. از جمله بازی "قایم باشک" طاها بصورت خود جوش این بازی را آموخته و در ابتدا فقط با من و مامانش انجام می داد. نحوه بازی بگونه ایست که وقتی من یا مامانش وسط اتاق نشسته ایم(به دیوار تکیه نداده ایم) طاها چهاردسته پایی میاد و پشت سر ما می شینه و منتظر می مونه تا بگیم طاها کجاست؟ طاها نیست؟ و طاها یک صدایی مثل "مم" از خودش در میاره . ما باید برگردیم و طاها را پیدا کنیم بغلش کنیم و بوس و نوازش و دوباره تکرار همینکار.
خیلی از این بازی لذت میبره.
بازی دیگر، بازی با حلقه هاست. تعدادی حلقه که باید براساس سایز داخل پایه مخروطی شکل قرار بده.
در ابتدا فقط حلقه ها را از پایه بیرون میاورد اما طی یک هفته یاد گرفته بزاره درون پایه اما نه براساس سایز بلکه نامرتب.
تاب بازی را خیلی دوست داره و امروز می خوام براش یه تاپ بخرم.
ضربه زدن به وسایل و در و دیوار هم دوست داره. در قابلمه به زمین میزنه ، کنترل تلویزیون به دیوار میزنه( پرت نمیکنه). قاشق به هم میزنه.
اما از تغذیه باید بگم هرچی بهش بدیم رد نمیکنه و میخوره. از میوه ها بیشتر از همه پرتقال خیلی دوست داره. کافیه ببریش میوه فروشی .از تو بغل خودشو پرت میکنه رو پرتقالها. مامان طاها هر وقت که میخواد به طاها غذا بده ، طاها رو سوار روروک می کنه و طاها هم هم بازی می کنه و هم میخوره و جالب ایجاست که طاها با این کار شرطی شده . بطوریکه هر وقت گشنه میشه میره سروقت روروک و پاشو بالا میبره که سوار شه. خیلی بامزه ای طاهایی.
معنای و مفهوم کلمات را خوب میفهمد اما هنوز کلمات را ادا نمیکنه و گاهی کلمات بابا و ماما را بصورت ناقص بیان میکند. و کلماتی شبیه به "افتاد" را که زیاد در بازیها ازش استفاده کردیم را به صورت "افتید" بیان می کند.
یاد گرفته روی دو زانو می نشیند. اما در حد کوتاه . خسته میشه و دوباره به حالت همیشگی می نشینه.
با عمه هاش (ریحانه و زهرا) خیلی رفیق شده . همچنین با محمدرضا (پسر دایی طاها) ، اما از مهرانه (دختر دایی طاها) می ترسه .
بغل همه میره و غریبی نمیکنه البته منظورم فامیل هایی که درین مدت با آنها آشنا شده.
به بابابزرگش (آقای باوفا) که میرسه مدام میگه راهم ببرید و عمو هم با کمر درد و شانه درد و زانودرد میگن چشم. یاد گرفته هر وقت بابابزرگش باشند باید بغلش کنن و طاها خوب سوء استفاده می کنه.
