سرآغاز

دفتر خاطرات یکی از بهترین و ماندگارترین مواردی است که برای فرد می ماند.

روشی است در ثبت روزهای خوشی و ناخوشی ، دلواپسی  و نگرانی ، اضطراب و شادی ، دلشوره و غم ،

عشق و ماتم ، خنده و گریه و ...

خاطرات نوشتن سخت نیست اما گاهی حوصله اش نیست.

این عدم حوصله ها خیلی چیزهاو واقعیات زندگی را به فراموشی می سپارد

روزهایی که اگر می بود یادشان زیباتر میشد .

روزهایی که کودکی بیش نبودیم

روزهایی که غصه ها کشیدند پدر و مادر برای فرزند

روزهایی که شاد بودند با هم

روزهایی که اشک ریختن برای هم

حال می خواهم بنویسم

بیشتر هدفم نوشتن از طفلی است که چشم به راهش هستیم.

ان شاءالله اردیبهشت 97 زمان پایان انتظار خواهد بود و باز انتظارات دیگر آغاز خواهد شد.

مینویسم از فرزندمان

می نویسم از لحظات و تشویش هایی که مادرش دارد

می نویسم از بیدارخوابی هایی که از اکنون می کشد

می نویسم از دلواپسی های مادرش

می نویسم به عشق فرزندمان

می نویسم به عشق طاها

می نویسم دوستت دارم بابا

می نویسم و باز هم خواهم نوشت

انتظار

این روزها مدام چشم به راهیم . چشم به راه تغییری در طفل چشم به راه علامتی دیگر چشم به راه آنچه که خود نمی دانیم. هر روز به امید رسیدن لحظه تولد . تولدی که ان شاءالله اردیبهشت 97 خواهد بود. چشم به راه نشسته ایم. اولین کودکمان است . لحظات شادی است همراه با احساس تکلیفی بزرگ . نمیدانم که می توانم از پس آن برآیم؟

آینده را به خدا میسپارم همانطور که گذشته و حالم را به او سپرده ام .

امروز چهارم دی ماه 96 تصمیم گرفتم وبلاگی تنظیم نمایم که این لحظات و انتظارات را ثبت کنم . ثبت کنم تا بماند . بماند تا خاطره شود. خاطره برای پسرم که مادرش نامش را طاها انتخاب کرده. نامی زیبا. 10 روزی می شود که سونوگرافی انجام شد و جنسیت را به ما گفتند. خداوند را شاکریم .